Werkgevers die aandelen of andere bijzondere beloningen toekennen aan hun werknemers en deze beloningen willen aanwijzen als zogeheten eindheffingsloon, moeten voldoen aan het zogeheten gebruikelijkheidscriterium. Het moet gebruikelijk zijn dat onder vergelijkbare omstandigheden werkgevers zulke beloningen toekennen aan hun werknemers.
De inspecteur kan het standpunt innemen dat het ongebruikelijk is dat een werkgever een bepaalde beloning aanwijst als eindheffingsloon. Maar betwist de werkgever dit standpunt van de Belastingdienst en komt het tot een beroepsprocedure? Dan is het volgens de Hoge Raad aan de inspecteur om te bewijzen dat de toewijzing als eindheffingsloon ongebruikelijk is. Zo wordt de bewijslast redelijk verdeeld.
De Belastingdienst gaat ervan uit dat loonbestanddelen van hooguit € 2.400 gebruikelijk zijn. Maar de Hoge Raad oordeelt dat bedragen boven deze zogeheten doelmatigheidsgrens ook gebruikelijk kunnen zijn. De inspecteur kan dus niet volstaan met de constatering dat een vergoeding de doelmatigheidsgrens overschrijdt.