Als een dga vindt dat de Belastingdienst zijn fiscale loon op een te hoog bedrag heeft vastgesteld, kan hij proberen een lager fiscaal loon aannemelijk te maken. In beginsel mag de inspecteur het fiscale loon niet op een hoger bedrag zetten dan 75% van het loon uit de meest vergelijkbare dienstbetrekking, waarin het aanmerkelijk belang geen rol speelt. Onlangs bevestigde de Hoge Raad een hofuitspraak waarin het hof nog maar eens benadrukte dat deze doelmatigheidsmarge van 25% niet geldt als de Belastingdienst het loon stelt op het normbedrag (€ 45.000 in 2019). In zo’n situatie moet de dga aannemelijk maken dat 100% van het loon in de meestvergelijkbare dienstbetrekking minder is dan het normbedrag. Dit is een zware bewijslast. De enkele omstandigheid dat zijn bv verlies lijdt, is bijvoorbeeld onvoldoende bewijs.
Tot 1 januari 2015 gold een doelmatigheidsmarge van 30%, maar dit had betrekking op een soortgelijke dienstbetrekking waarbij aanmerkelijk belang geen rol speelt. Soms is er geen soortgelijke dienstbetrekking, maar er is altijd wel een meest vergelijkbare dienstbetrekking. Dit biedt mogelijkheden voor dga’s en hun bv’s.