Een man erfde – net als zijn zus – een bedrag van zijn oom. Toch was hij niet blij, omdat zijn erfenis belast werd met het tarief van tariefgroep II (30% resp. 40%). Had hij aanspraak kunnen maken op het – onder meer voor kinderen geldende – tarief van tariefgroep I dan had het tarief 10% resp. 20% bedragen. De erfgenaam betoogde dat er voor het onderscheid in tarief voor kinderen en voor niet-kinderen geen redelijke rechtvaardiging meer zou bestaan. Ook is de samenstelling van de huishoudens en samenlevingsvormen de laatste jaren drastisch veranderd. Het onderscheid in tarief zou dan ook niet meer van deze tijd zijn. Daar dacht – ook in hoger beroep – de rechter anders over. Met de keuze voor het verschil in tarief had de wetgever de grenzen van de hem toekomende beleidsvrijheid niet overschreden. En verder was in de ogen van het hof – zoals ook wel te verwachten viel – geen sprake van inbreuk op het eigendomsrecht van de erfgenaam.
