Van paniek bij Financiën zal (nog) geen sprake zijn, maar leuk zal men het daar nou ook weer niet gevonden hebben. Het Hof Amsterdam heeft namelijk onlangs beslist dat de heffing in box 3 (de beruchte vermogensrendementsheffing) niet meer door de beugel kan. Het grote verschil tussen het veronderstelde jaarlijkse rendement van 4% en het daadwerkelijk behaalde rendement vormt in de ogen van het hof een ‘buitensporige last’ voor de individuele belastingplichtige. Het geconstateerde verschil tussen verondersteld en daadwerkelijk behaald rendement staat niet in verhouding met het belang van de Staat om voldoende belasting te kunnen innen, aldus het hof. En daarmee was er sprake van een schending van de ‘fair balance’, iets dat op grond van mensenrechtenverdragen – meer in het bijzonder artikel 1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens’ – niet is toegestaan.
Het hof vindt het niet op zijn weg liggen om deze situatie te repareren. Dat is – in de ogen van het hof – aan regering en parlement, en die moeten daar voldoende tijd voor krijgen. Of de wetswijziging per 1 januari 2017 op dit punt voldoende is moet ook worden afgewacht. Ook daar ligt de bal, aldus de uitspraak, bij regering en parlement.
De Bond van Belastingbetalers die deze procedure ondersteunde is blij met de beslissing, maar gaat desondanks in cassatie. Gelijk krijgen is mooi, maar de boter bij de vis ontbreekt op dit moment. En na de procedure bij de Hoge Raad is een procedure bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens niet uitgesloten. Kortom, in deze zaak is het laatste woord nog lang niet gesproken.