Het lijkt weer een verhaal in de categorie klein fiscaal leed, maar het zou toch best nog weleens om groot geld kunnen gaan. Het betrof in deze zaak een recreatiepark dat aan haar gasten recreatieve vervoermiddelen (denk aan trapkarren, fietsen, tandems, stepjes en skelters) verhuurde. Met deze voertuigen trokken de gasten er vrolijk op uit, en dan wel voornamelijk buiten het park, zo stelden de rechters vast. De verhuur was overigens in de meeste gevallen onderdeel van een arrangement. Tussen de exploitant van het recreatiepark en de Belastingdienst ontstond een verschil van mening over de vraag of de verhuur aan het algemene tarief (21%) dan wel het verlaagde tarief (6%) onderworpen was. Zowel Rechtbank Zeeland-West-Brabant als in hoger beroep Hof Den Haag waren van oordeel dat het 21%-tarief van toepassing was. De rechtbank was namelijk van oordeel dat het begrip ‘verlenen van toegang tot’ beperkt moet worden uitgelegd. De verhuur van voertuigen valt hier niet onder. Zelfs als de verhuur onderdeel uitmaakt van een arrangement is volgens de rechtbank het algemene tarief van toepassing.
